मिरागाच्या सरगाला

मिरागाच्या सरगाला
पावसाची दडी
भेगाळली भुई तिची
 आगि मधे उडी

गेला  मिरग कोरडा
माती  कोरडी ठणांन
पाखरांच्या चोचिमधे
वांझोट बियाण

ओलं संपून गेली
डोळे ताम्बुस तहान
आसुसलेल्या बांधावर
हस्ताचे बहाने


माय म्हणायची माझी
आला मुजोर पाऊस
तुझ औक्षण करू दे
नको पारुसा जाऊस

अवेळीच पड़ बापा
माझं मरण भिजू दे
नाही भरलं मन
माझं सरण विझू दे

----------------Poem from Marathi movie Pipaani