धागा समुह

२०१६ हे वर्ष आता शेवटच्या टप्प्यात येत आहे, आणि सहज विचार आला की आपण ह्या वर्षात काय नवीन मिळवलं. तसं हे वर्ष ठरवलेल्या गोष्टींपेक्षा जास्त देऊन जात आहे आणि अजुन ३ महीने उरले आहेत. पुण्यात आल्यानंतर ह्या वर्षाच्या सुरवातील पूर्ण स्थिरावलो होतो. तस डोक्यात विचार होते की पुण्यात आल्यावर आपण काहीतरी करू, दररोज मशीन सारखे ऑफिस मधे काम करणे आणि विकेंडला घरी आराम करणे आवडत नव्हतं, वयही तसंच होत म्हणून वाटायच ह्या वयात नाही तर मग नंतर कधी करणार काम?
आय. टी. मधे आहे त्यामुळे विकेंडला सुट्टीचे २ दिवस मिळतात. म्हणून ठरवलं की हे दोन दिवस आपण वेगळ्या कामासाठी द्यायचे, लोकसत्ताच्या एक लेख वाचला होता काही लोक स्वतः व मित्रांचा समूह मिळून इतर लोकांसाठी, समाजासाठी किंवा संस्थेसाठी काम करतात. तसाच विचार माझ्याही मनात आला आणि ठरवलं की आपणही तसाच समूह बनुन काम करावे. पण सर्वांनाच आपला वेळ देणं अवघड होत म्हणून विचार केला की एखाद्या चैरिटी शो करणाऱ्या समूहामधे सामील व्हावं. एका समुहाची तशी माहिती मला गेल्या वर्षी ह्याच दिवसात फेसबुक वरुन झाली.
तो शो होता " निमित्त कोजागरीचे "- 'स्नेहांकुर ' या अहमदनगर येथील संस्थेतील लहान अनाथ बाळाच्या दुधासाठी आर्थिक मदत व्हावी याकरीता आयोजीत केला होता. दिनांक २७ ऑक्टोबर २०१५ रोजी बालशिक्षण, कोथरूड पुणे येथील प्रेक्षागृहात गायिका सायली पानसे आणि सानिका गोरेगांवकर यांच्या गायनाचा कार्यक्रम झाला. ह्या कार्यक्रमाचे आयोजन ' धागा समुहाने' केलेे. ही माहीती फेसबुकच्या माध्यमाने मला मिळाली आणि ठरवलं की आपणही ह्या समुहामधे सामिल होऊन कामाला हातभार लावायचा.

ओळख नसल्याने संपर्क होत नव्हता पण धागा समुहामध्ये काम करायची इच्छा होती. आणि विचार केला पुढील कार्यक्रमास भेट द्यायची. कार्यक्रमाचा आस्वाद घेतल्याचा आनंद मिळेल व पैसे चांगल्या कामासाठी जात आहेत याचं समाधान म्हणून.
धागाचा पुढ़चा कार्यक्रम झाला तो बाबा आमटे यांच्या 'महारोगी सेवासमिती वरोरा' (आनंदवन) या संस्थेसाठी, तो दिवस होता २७ फेब्रुवारी २०१६. अगोदर फेसबूकवर माहिती मिळाल्याने कार्यक्रमासाठी वेळ काढला. हा कार्यक्रम बालशिक्षण, कोथरूड पुणे येथील प्रेक्षागृहात होता यामध्ये'गुरुदत्त'वर चित्रित झालेल्या आणि गीता दत्तने गायलेल्या गाण्यांचा मनस्वी प्रवास सादर झाला आणि कार्यक्रम उत्तमरित्या पार पड़ला व प्रेक्षकांचा उत्तम प्रतिसादही दिसला. तस मी कॉलेज मधे असताना गुरुदत्त यांचा ' प्यासा ' हा चित्रपट पाहिला होता त्यामुळे त्यांच्यावरील चित्रित गाण्यांची थोड़ी माहिती होती तसेच त्या सिनेमावर व त्यांच्या आयुष्यावर भारतात नव्हे तर भारताबाहेरही काही लोकांनी डॉक्यूमेंट्रीज केल्या. ' गुरु -गीता' हा कार्यक्रम पाहिल्यावर न ऐकलेली गाणी ऐकायला मिळाली व माझी आवड़त्या गाण्याची लिस्ट वाढत गेली. त्यांच्या जीवनामधला प्रवास कसा होता याचीही माहिती ह्या कार्यक्रमामुळे झाली. ह्या कार्यक्रमामुळे मला पहिल्यांदा 'धागा समुहा 'शी ओळख झाली.

मे- २०१६ मध्ये 'महारोगी सेवा समिती वरोरा' आयोजीत सोमनाथ श्रमसंस्कार शिबिरामध्ये सामिल झालो ह्याविषयी मी ब्लॉगवर लिहिले आहे. त्या एका आठवड्याच्या शिबिरामध्ये खुप काही शिकलो व नवीन माणसांशी जोडला गेलो व धागा समूह सदस्यांची चांगली ओळखही झाली. शिबिरानंतर पुण्यात आल्यावर धागा समुहाचा एक धागा झालो
धागा समूह मधे यायच्या अगोदर कोणाचीही ओळख नव्हती फक्त शेखर सराना फेसबुकमुळे ओळखायचो. तोच धागा पकडून मी धागा मधे सामील झालो. त्यानंतर धागाचे विविध कार्यक्रम झाले त्यामध्ये,
गायक प्रथमेश लघाटे यांचा ' बोलावा विठ्ठल पहावा विठ्ठल ' हा अभंगाचा कार्यक्रम आषाडी एकादशीनिमित्त संतोष गर्जे यांच्या सहारा अनाथालय या संस्थेच्या आर्थिक मदतीसाठी आयोजीत केला. या कार्यक्रमाचा दूसरा शो धागा समुहाने साधनाताई आमटे स्मृतीदिनानिमित्त त्यानी सुरु केलेल्या 'गोकुळ' या अनाथालयाच्या आर्थिक मदतीसाठी आयोजीत केला.

यानंतर संगीतकार ' कौशल इनामदार' आणि अभिनेत्री 'स्पृहा जोशी' यांचा ' मैफल ' हा मनोरंजनात्मक कार्यक्रम केला, यामध्ये स्पृहा जोशी यांचे कविता वाचन व काही गाणी व संगीत निर्मीती करताना आलेले गमतीशीर अनुभव कौशल यांनी सांगितले. हा कार्यक्रम संतोष गर्जे यांच्या सहारा अनाथालय या संस्थेच्या आर्थिक मदतीसाठी आयोजीत केला होता.

कार्यक्रमाचे आयोजन कसे करावे? आणि पूर्ण व्यवस्थापन कसे असावे ? याची काहीही माहिती नव्हती अगदी शुन्यापासून सुरवात. तरीही आम्ही सर्वानी आपापली कामे विभागुन घेतली. मी नवीन होतो पण इतर सदस्याना कार्यक्रम आयोजनाची माहिती होती. त्यामुळे यांच्याकडून सर्व कामे हळू हळू शिकत गेलो. कधी कधी विचार यायचा की आपल्याला जमेल का हे सर्व, पण नंतर विचार यायचा की आपला प्रयत्न प्रामाणिक असेल तर सोबत देणारे हात साथ द्यायला येतीलच. कुठलंही काम एकट्याने होत नाही त्याला टीमची आवश्यकता असतेच, आणि ती टीम म्हणजे 'धागा समूह'!
ह्या मनोरंजनात्मक कार्यक्रमाबरोबर आम्ही स्वच्छता आणि वृक्षारोपणाचे काम केले. धागा समुहामध्ये सामील होण्या अगोदर धागा समुहाने तळजाई येथील स्वच्छता केली होती. त्यानंतर वृक्षारोपणासाठी आम्ही पेठकर साम्राज्य कोथरूड जवळील ' जिज्ञासा शाळा ' निवडली. जून महिना चालू झाला होता पाऊस पड़ायला सुरवात अजुन झाली नव्हती. वृक्षारोपणा अगोदर स्वच्छता करायची गरज होती त्यामुळे एक दिवस देउन धागा समुहाने स्वच्छता केली आणि त्यानंतरच्या भेटीमधे आम्ही अजुन एकदा स्वच्छता करुन झाडे लावण्यासाठी खड्डे खाणुन ठेवले. व जुलैच्या पहिल्या पावसानंतर आम्ही वृक्षारोपण केले यामध्ये आम्ही जवळपास ५३ रोपे लावली. ह्या कामाचा आनंदच वेगळा होता कारण, ज्या दिवशी वृक्षारोपणाचा दिवस उजाड़ला होता त्या दिवशी खुप पाऊस होता. पावसात बाहेर कसं पडावं हा विचार होता पण शेखर सर म्हणायचे एकदा काम करायच ठरवलं की फिक्स करायच मग काहीही होवो. आणि बाबा आमटे यांचं एक वाक्य आठवले,
" असे तरुण श्रमस्वी हवे आहेत की जे वाऱ्या वादळात, पावसात, गारठ्यात, रखरखाटात व टोळधाडीत धरीत्रीचा पान्हा बेफाम भोगु शकतील"
- बाबा आमटे
आणि त्या पावसात भिजण्याचा आनंद घेत वृक्षारोपण झाले. आणि ठरल्याप्रमाणे कामही झाले.

धागा समूहामधे आल्यापासून खुप काही शिकायला मिळाले खुप मोठमोठ्या व्यक्तीशी जवळून संबंध आला. नंतर वाटले आपण कुठल्या जगात वावरत होतो, इथे समाजात कितीतरी लोक अविश्रांतपणे चांगली कामे करत आहेत. धागाची कामे करताना २ वेळा नगर येथील स्नेहालय संस्थेला भेट देण्याचा योग आला. त्यांच्या कामाची माहिती मिळाली. त्यांनी केलेली कामे ही खुप थक्क करणारी आहेत.

नसिमादिदी यांच्या प्रकल्पासाठी "साद माणुसकीची" उपक्रमाचे आयोजन, नगरकरांशी दिदींचा थेट संवाद आणि सानिकाची "जाणीवांची गाणी".
कोल्हापुर येथील द हेल्पर्स ऑफ हॅंडीकॅप्ड या संस्थेच्या सिंधुदुर्ग जिल्ह्यातील स्वप्ननगरी या अपंगांच्या रोजगार आणि पुनर्वसन प्रकल्पासाठी संस्थापिका श्रीमती नसिमादिदी हुरजूक यांना आर्थिक सहयोगाची आवश्यकता आहे. त्यामुळे समविचारी संस्था व कार्यकर्त्यांनी संयुक्तपणे "साद माणुसकीची" या उपक्रमाचे आयोजन केले होते. ३ ऑक्टोबर २०१६ रोजी सकाळी ११ ते २ यावेळेत माऊली सभागृह (सावेडी, अहमदनगर) येथे या कार्यक्रमात नसिमादिदी स्वतः उपस्थित होत्या. तसेच सामाजिक जाणीवा सखोल आणि प्रगल्भ करणाऱ्या गाणी आणि भजनांचे सादरीकरण यावेळी प्रख्यात गायिका सानिका गोरेगांवकर यांनी केले. यावेळी "धागा" या समुहामार्फ़त या उपक्रमासाठी विशेष सहयोग दिला. धागा समूह अशा उपक्रमात सांस्कृतिक व संगीतमय कार्यक्रमाचे योगदान देत असतो.
नसिमादिदींचे जीवनकार्य संपूर्ण देशाला आणि विश्वाला परिचित आहे. मागील ४५ वर्षापासून नसिमादिदी यांनी अपंगाना रोजगार शिक्षण, औपचारिक शिक्षण, आत्मसन्मान आणि आत्मभान दिले. स्वतः अपंग असतांनाही त्यांनी इतर अपंग आणि विशेष गरजयुक्त व्यक्तींसाठी केलेले कार्य सर्वांसाठीच प्रेरणादायक बनले. जगातील अनेक मान्यवर पुरस्कारांनी त्यांना सन्मानित करण्यात आले.
समाजात बहुविध स्वरूपाच्या सेवाकार्यांची आवश्यकता असते. त्यामुळे अशा विश्वासार्ह कामांसाठी स्नेहालय, अनामप्रेम, डॉ. शंकर केशव आडकर ट्रस्ट, बाबा आमटे विद्यार्थी सहायक समिती (श्रीगोंदे), जय माता दी बालगृह(टाकळी खंडेश्वरी, ता. कर्जत), सार्थक सेवा संघ आणि मानव्य (पुणे), प्रेरणा (मुंबई) या वंचित आणि उपेक्षित घटकांसाठी कार्यरत संस्था सहयोग करीत असतात, अशा सर्व संस्थांनी नसिमादिदींच्या कार्याला समाजातून सहयोग मिळवून देण्यासाठी एकत्रितपणे या उपक्रमाचे आयोजन केले होतेे.
विविध समविचारी व्यक्ती आणि संस्थांनी मिळून नसिमादिदी यांच्या द हेल्पर्स ऑफ हॅंडीकॅप्ड या संस्थेच्या सिंधुदुर्ग जिल्ह्यातील स्वप्ननगरी (काजू उत्पादन) प्रकल्पासाठी सहयोग निधी देण्याचे नियोजन केले.
मी धागा मधे नसतो तर मला ह्या गोष्टी समजल्याच नसत्या. आणि जगावेगळा आनंद घेता आला नसता. आणि मी माणसं जोडायला शिकलो ते इथेच.

"निमित्त कोजागरीचे"या कार्यक्रमाने धागा टीमच्या कामाची सुरवात झाली, या कार्यक्रमातून 'स्नेहांकुर' या संस्थेला १,५०,०००/- ची आर्थिक मदत तसेच १३५ दूध पावडरचे डबे देण्यात आले. त्यामुळे धागा टीमच्या कामाला आता एक वर्ष पूर्ण होतील आणि तसाच कार्यक्रम या वर्षीदेखील शनिवारी १५ ऑक्टोबर रोजी आहे. या वर्षी सोफोश संचालित 'श्रीवत्स' या संस्थेतील अनाथ बाळांसाठी कोजागरी साजरी करत आहोत.
आपली उपस्थिती हि अनाथ बाळांच्या दुधाचा प्रश्न सोडवू शकेल ! आपण येऊन इथला आनंद द्विगुणीत कराल ही आशा आहे.

आपला कृपाभिलाषी
धागा कार्यकर्ता ( प्रमोद )

बाळकृष्ण हरी कोल्हटकर

(बाळ कोल्हटकर आणि वसंतराव देशपांडे)

महाराष्ट्राचे लाडके नाटककार, उत्कृष्ट भावनाप्रधान भूमिका करणारे नट बाळकृष्ण हरी तथा बाळ कोल्हटकर म्हणजे नाटयसृष्टीतला एक मानबिंदू. बाळ कोल्हटकरांचा जन्म २५ सप्टेंबर रोजी सातारा येथे झाला. शिक्षण जेमतेम सातवीपर्यंतच झाले. लहानपणापासून नाटकांची अतिशय आवड. तसेच लेखनाचीही आवड होती. त्यामुळे लहानपणीच त्यांच्या लेखनाला सुरुवात झाली. वयाच्या अवघ्या १५ व्या वर्षी त्यांनी "जोहार" हे आपले पहिले नाटक लिहिले. 

१९४७ पर्यंत त्यांनी रेल्वे खात्यात नोकरी केली. त्यानंतर लेखनासाठी आणि रंगभूमीसाठी त्यांनी आपले पुढील आयुष्य वाहून घेतले. त्यांनी लिहिलेली नाटकं ही भावनाप्रधान आणि कौटुंबिक अशी असत. ज्यांना पुर्वी लोक हसायचे आणि टिंगल करायचे असे बाळ कोल्हटकर प्रेकक्षांची नस नेमकी ओळखत असत. त्यांच्या नाटकातील प्रसंग भले बेतलेले असोत थोडेसे अती भावनिक असोत पण सामान्य प्रेक्षकांना अश्रु पुसायला लावत.

त्यांची बरीच नाटकं अतिशय लोकप्रिय झाली. बर्‍याच नाटकांचे हजाराच्या वर प्रयोग झाले. व्यवसायिक रंगभूमीसाठी त्यांनी नाटकं लिहिली होती तरी प्रत्येक नाटकातून काही मूल्य जपली होती. "दुरितांचे तिमिर जावो" या नाटकांचे पंधराशे प्रयोग, 'वाहतो ही दुर्वाची जुडी' या नाटकाचे चौदाशे प्रयोग, मुंबईची माणसे' याचे जवळपास दोन हजाराच्या वर तर 'एखाद्यांचे नशीब' या नाटकांचे हजारावर प्रयोग झाले. यावरुन नाटककार म्हणून लोकांनी त्यांच्यावर किती प्रेम केले याची साक्षच पटते. 

बाळ कोल्हटकर हे अंबरनाथच्या खेर विभागात १९५९ ते १९७२ या काळात वास्तव्यास होते. त्यांनी खेर विभागातील प्रसिद्ध हेरंब मंदिरात 'वाहतो ही दुर्वांची जुडी', 'वेगळं व्हायचंय मला', अशी काही प्रसिद्ध नाटकं लिहिली तसेच सीमेवरुन परत जा, लहानपणा देगा देवा, देव दीनाघरी घावला, देणार्‍याचे हात हजार, उघडलं स्वर्गाचे दार, इत्यादी त्यांची गाजलेली नाटके. त्यांनी एकंदर ३० हून अधिक नाटके लिहिली. 

सर्वसामान्य प्रेक्षकांच्या आवडीची कल्पना असलेल्या कोल्हटकरांनी मध्यमवर्गीय कुटूंबातील प्रश्न हाताळणारी सुखांत नाटकेही लिहिली. प्रेक्षकांना जे हवे, जे आवडते ते त्यांनी रंगभूमीवर उभे केले. ते उभे करताना कथानकाची सुसूत्रतेनी बांधणी, काव्यात्मक संवाद आणि सुभाषितवजा टाळी घेणारी काही वाक्ये याचा त्यांनी प्रयत्नपूर्वक उपयोग करुन नाटकं यशस्वी केली. 

नाटककारांच्या बरोबरीने ते रंगभूमीचे उत्कृष्ट नटही होते. त्यांनी केलेल्या भूमिका अतिशय गाजल्या त्या आजही लोकांच्या आठवणीत जशाच्या तशा आहेत. हेच एका नाटककाराचे आणि नटाचे मोठेपण आहे. अशा या ज्येष्ठ नाटककाराचे ३० जून १९९४ रोजी निधन झाले.

अंबरनाथ वासीयांचे कोल्हटकरांवर त्यांच्या कविता आणि नाटकांवर विशेष प्रेम याच प्रेमापोटी अंबरनाथमध्ये २००९ - १० च्या दरम्यान बाळ कोल्हटकर ज्येष्ठ नागरिक कट्टा तयार करण्यात आला. खेर विभागातील कोल्हटकरांचा 'भूषण' हा बंगला आजही त्यांची आठवण अंबरनाथकरांना करून देतो.

Shahrukh Khan's speech at AIMA NMC

AIMA speech

Good evening everyone. Let me say it at the outset….ITS REALLY SCARY HERE!. The biggest managers of the biggest corporations in the biggest convention for management...AIMA. Really it’s a sad reflection that in such an august company of

people and such a collection of skill set...and big business houses and managers.. . all you could manage was to get a speaker from Bollywood to speak at the convention. Economy must really be bad.

But who am I to speak about the economical downtrend across the globe etc, or anything else for that matter..... just reading the topics being discussed before I came on stage.. .1 was frightened. Shit scared. Couldn’t understand a word.

COULD FINANCIALISATION OF COMMODITIES BE USED TO INCENTIVISE SUPPLY GROWTH WITHOUT INFLATING PRICES...?

Yeah if u say so.. . or no if you are in a bad mood sir.

Managing liquidity...supply crunch...risk of npa...csr mandate...ceos...coos...cfos...ufos...mind boggling and numbing for a person like me...who can just about say kkkkcorporate management without falling over his own shoelaces. And I have to speak about Courage in this scared and ill informed mindset of mine.

But here I am and so are all of you wonderful people. I wish you a great convention and a happy economy.. .and I want to thank my friend Shiv for giving me this opportunity to speak in front of such an extraordinary amazement of grey matter....all you highly successful...perhaps the most successful people in the world and give a speech on success...!!

Am I the only one who is seeing this irony or are you all too busy holding back your laughter as to what I will say here.

Apart from my lack of knowledge and fear the only other problem is that I am really not good at giving discourses on how to be successful. I am not good at this because I don’t really know what can I say to you highly motivated people that you don’t already know...about life ...business and success.

So I will bore you with a few details of my life and how I got to be a movie star...and mainly talk about success and how it came to be. Let me forewarn you, this is a recycled speech. Whenever I am called to give speeches at ypo or some such big organisation...I use this speech. Its generic... simple... and makes me give no

commitment in our first meeting. Somewhat like

the corporate world itself.

The biggest problem with success is that any narrative of success is bound to be at least a little bit dull...because its not your story. I have sat down with people who tell me their stories of success...and I am like...man...get the hell out of my sight...if I want to feel jealous...I will see

some other actors successful film...I don’t need

the story of your life. Second..and more importantly so...successful people are almost never able to pinpoint what it was that made them so.

Take Warren Buffet. Here’s a guy who must get

asked five times a day how he became the most

successful investor of his era. His answers —

“Reinvest your profits,” “Limit what you borrow,” etc.—are no different from what any

fool could tell you. Buffet isn’t being cagey. He simply doesn’t know. Success is a wonderful thing, but it tends not to be the sort of experience that we learn from. We enjoy it; perhaps we even deserve it. But we don’t acquire wisdom from it. And maybe that’s why it cannot be passed on either...me being successful does not mean my children will also be so...how much ever I teach them what all I did in my life and even if they follow it to the letter. Success just happens. Really.

So talking about how to become successful is a waste of time... instead let me tell you very honestly...whatever happened to me happened because I am really scared of failure. I don’t want as much to succeed as much as I don’t want to fail. I come from a very normal lower middle class family...and I saw a lot of failure. My father was a beautiful man...and the most successful failure in the world...my mom also failed to stay with me long enough for her to see me become a movie star. We were quite poor actually at certain junctures of our lives...and I have even experienced a kurkee...where they throw you and your house stuff on the roads. Let me tell you...poverty is not an ennobling experience at all. Poverty entails fear and stress and sometimes depression...1 had seen my parents go through it many times. It means a thousand petty humiliations and hardships. At an early age after my parents died...I equated poverty with failure. I just didn’t want to be

poor. . . .so when I got a chance to act in films it

wasn’t out of any creative desire that I signed

my films...it was just purely out of the fear of

failure and poverty that I signed most of my

initial films. Most of them were discards of actors and the producers could not find anyone

else to do them. Deewana was discarded by Armaan Kohli...Baazigar was rejected by Salman Khan and Darr was negated by Aamir Khan. I did them all for just making sure that I was working to avoid unemployment. The timing..or something was right, and that made them happen and I became a big star. I asked Dilip Kumar sahib once...that why he did Devdas...and he looked at me and said...for the money yaar. Bimalda paid me one lac of rupees....I didnt know it would be such a great

film and make me such a huge actor....that’s

the only reason I did Devdas. Which means sometimes our success is not the direct result of our actions...it just happens on it’s own and we take credit for it...out of embarrassment sometimes.

So I believe the true road to success is not just the desire for success but a fear of failure. I tell everyone if you don’t enjoy and be scared of you failure hard enough.. .you will never succeed. I am not going to stand here and tell you that failure is fun. . .but I will insist and hope that all of us...should experience failure in some measure. The extent of what each one of us perceives as failure may differ...as it should. . .but I believe one needs to pass through some stages of failure if they really want to succeed.

So how does failure help us.

1. First and foremost..its not the absence of failure that makes you a success...it is your response to failure that actually helps to buffer the reverses that you experience. I for

one have two responses to failure...first is

pragmatism.. .a recognition and belief that if one approach does not work...then the other will or might. The second response is fatalism. I fool myself that it was bound to happen and I need to move on..not get caught up in the oft repeated question...God why does it happen to me ???

2. Failure also gives me an incentive to greater

exertion...harder work...which invariably leads to later success in most cases.

3. Failure is an amazing teacher...if you don’t fail...you will never learn...and if you don’t learn...you will never grow. There is a well- known story of a bank president who was asked the secret of his success. “Right decisions,” he replied. “How do you get to know how to make right decisions?” came the follow-up question. “Experience,” was the answer. “Well, how do you get experience?” asked his interrogator. “Wrong decisions,” he replied.

4. Sometimes it has taught me stop pretending that I am someone else than what I am supposed to be. It gives me a clear cut direction that hey...maybe I am not supposed to be doing this... let me just concentrate on finishing and doing things that really matter to me..that define me...instead of following a particular course that actually is taking me away from what really my core liking is. KKR my cricket team is one such example, till through the advice of my friends like Shiv I took on a ceo and whole new department that would

handle the job better.

5. Failure also gets you to find...who your real friends are. The true strength of your relationships only get tested in the face of strong adversity. I lost lots of friends post Ra.One apart from losing a lots of audience too and post Chennai Express, I am happy to tell you though I haven’t made any new friends...1 have a whole new set of enemies.

6. Regular failures...also have taught me empathy towards others. Being a star...it is easy to be prone to the notion that I am superior...self sufficient...and fantastic..instead of realizing that I was just plain lucky or got some lucky breaks.

7. Overcoming some of my failure has made me discover that I have a strong will...and more discipline than I suspected. It has helped me have confidence in my abilty to survive.

So all in all I think failure is a good thing. Won’t

bore you with more details of how failure is a

good thing...cos you wont call me back again for a talk on success etc next time...but would like to tell you all...that life is a not just a check

list of acquisitions, attainments and fulfillments. Your qualifications and c.v. don’t really matter. Jobs don’t matter. Instead life is difficult and

complicated...and beyond anyone’s control and the humility to know that by respecting your failures will help you survive it’s vicissitudes.

There is the greatest practical benefit in making

a few failures in life. I say making because failure is not an exterior force, I believe it happens due to our own actions and reactions, in such convoluted ways that we may not understand, but we are the reason for it. So don’t be weighed down by it, cherish the experience and learn from it. By experiencing all and accepting it, will you experience success, not in isolation of life’s full offerings.

Let me conclude by saying that my hope for you is a lifelong love of learning, exciting and

inspiring dreams, businesses, profits, deals,

power lunches or whatever turns you guys and girls on but alongside I wish you a fair number of moderate failures too. By experiencing all, I hope that you will experience success.

Success is never final....just like failure is never

fatal.

Courage is ill defined if we think it is doing

something macho...risky or chancy. If that happens at somebody else’s others cost, its even less courageous. Courage is doing what YOU are afraid to do. Personally scared to do in whichever capacity you work. There can be no courage unless you are scared. So be scared...to feel the courage. Be fearful. I believe one has to have the fear of failure so much...that you get the courage to succeed.

So that’s my learned piece on courage in success. Or what I call THE SUCCESS OF FAILURE....AND BEING SCARED ENOUGH TO BE COURAGEOUS, TO MAKE IT SO.

OR IF I WAS TO PUT IT IN THE WORDS THAT SURROUNDED ME AND I WAS SCARED OF, WHEN I ENTERED THIS AUGUST GATHERING....

THE THEORY OF: THE MANAGEMENT OF HIGH RISING FAILURE TO CONVERT IT INTO SUCCESS BY GROWTH INDEX OF 100 PERCENT, WHILE UNDERSTANDING THE INDICES OF FEAR AND NOT COMPROMISING THE SYNTAX OF OUR COURAGE GLOBALLY, WHILE KEEPING A HOLISTIC 360 DEGREE VIEW OF OUR DOMESTIC MARKET THROUGH RIGOROUS SYSTEM AND PROCESSES.

In simple terms or film language it means....If at first you don’t succeed...reload and try again.

SHOOT FAST... SHOOT FIRST and be ready to take a bullet too....and remember what Don said..... iss company ki management ke dushman ki sabse badi galati yeh hai....ki woh isS company ka dushman hai...kyunki jab tak dushman apni pehli chaal chalta hai....yeh company apni agli chaal chal chuki hoti hai.....

Thank you very much all. I am open to all kinds of questions and answers now.. . SPECIFIC AREAS OF INTEREST TO YOU ALL OR GENERAL CHITTER

IBM GBS Off Campus Referral Drive for 2012/2013 passout

IBM GBS Off Campus Referral Drive for 2012/2013 Passout


Eligibility Criteria
Highest Degree     -     BE, B.Tech, ME, M.Tech, MCA
Branches     -     All branches except Pharma and Fashion Technology.
Passout Year     -     2012 and 2013 only
Cut-off        
PG, UG, XII, X     -     70%




Sent me with updated resume on  Email: wall_e_tech@yahoo.in.

यश

* मनाशी एखादी कल्पना ठरवा. त्यानंतर तुमचं सारं आयुष्य त्या कल्पनेच्या पूर्ततेसाठी झोकून द्या. मनात फक्त तिचाच विचार असू दे. स्वप्नातही तीच दिसू दे. तुमच्या जीवनाच्या प्रत्येक क्षणात ती असू दे. तुमच्या शरीराचा अणू-रेणू त्याच ध्येयाने पछाडलेला असू दे. बाकी साऱ्याचा विचारही सोडून द्या. यशाचा मार्ग हाच आहे.
स्वामी विवेकानंद
* जर यशस्वी व्हायचं असेल तर तुमची यशासाठीची तळमळ अपयशाच्या भीतीपेक्षा कित्येक पटीनं जास्त हवी.
     बिल कॉस्बी, अभिनेते, लेखक
* ज्यांच्यात प्रचंड अपयश पचवण्याची धमक असते, तेच भव्यदिव्य यश संपादन करू शकतात.
     रॉबर्ट एफ. केनेडी, राजकीय नेते
* यश संपादन करताना काय काय गोष्टी तुम्ही गमावून बसलात, काय काय गोष्टी तुम्हाला सोडून द्याव्या लागल्या, याचा विचार करा आणि त्यावरच यशाचं मोजमाप करा.
     दलाई लामा, तिबेटी धर्मगुरू
* कधीच चुका न करणं म्हणजे यश नाही; तर एकच चूक दुसऱ्यांदा न करणं ही गोष्टच तुम्हाला यशप्राप्तीकडे घेऊन जात असते.
     जॉर्ज बर्नार्ड शॉ, प्रसिद्ध नाटककार
* अपयश? छे! मी कधीच अपयशी ठरत नाही. माझ्या अवतीभवतीचे लोक माझ्यापेक्षा जरा जास्ती यशस्वी ठरतात, इतकंच!
     कॅरोल ब्रायन (प्राध्यापक, लेखिका)
* आयुष्यात दोन गोष्टी महत्त्वाच्या! एक म्हणजे दुर्लक्ष करायला शिकणं आणि दुसरी आत्मविश्वास बाळगणं. एवढं जमलं की मग यश निश्चित!
     मार्क ट्वेन, प्रसिद्ध लेखक
* यशस्वी व्यक्ती कोणती? तर जिच्यावर समाजाने फेकलेल्या टीकेच्या दगडविटांतूनच एक पक्का, भक्कम पाया जिला बनवता येतो ती व्यक्ती!
     डेव्हिड ब्रिन्कले, पत्रकार
* यश हा एक प्रवास आहे. ते केवळ अंतिम ठिकाण किंवा साध्य नव्हे.
     बेन स्वीटलँड, लेखक
* एखादी व्यक्ती आयुष्यात कोणत्या पदावर जाऊन बसली किंवा तिनं काय मिळवलं यावर तिचं यश मोजू नये, हे मी शिकलोय. यश मिळवण्यासाठी तिने जे प्रयत्न केले, ते करताना तिला कोणत्या अडथळ्यांना सामोरं जावं लागलं, ते कसे दूर केले यावर तिचं यश मोजलं जावं.
     बुकर टी. वाँशिग्टन, प्रसिद्ध लेखक, वक्ता व नेता
* जर योग्य मानसिक दृष्टिकोन असेल तर अंतिम साध्य गाठण्यास, यशस्वी होण्यास माणसाला कोणीही अडवूच शकणार नाही. तो यश मिळवणारच. पण मानसिक दृष्टिकोनच जर चुकीचा असेल तर त्याला कोणी यश मिळवूनही देऊ शकणार नाही हे निश्चित!
     थॉमस जेफर्सन, अमेरिकेचे तिसरे राष्ट्राध्यक्ष
* अपयशामागून अपयशाचा सामना करत तेवढय़ाच उत्साहाने सतत वाटचाल करत राहणं हाच यशप्राप्तीचा मार्ग असतो.
     विन्स्टन चर्चिल , ब्रिटनचे माजी पंतप्रधान
* अपयशातूनच यशाचा मार्ग चालत राहा. मनोधर्य खच्ची होणं आणि अपयश हे दोन्ही यशाचे खात्रीशीर 'स्टेपिंग स्टोन्स' आहेत.
     डेल कान्रेजी, प्रसिद्ध लेखक
* प्रत्येक यशाची गुरुकिल्ली एकच! ती म्हणजे कृती करत राहणं.
     पाब्लो पिकासो,  चित्रकार
* यश मिळवणं? अगदी सोपी गोष्ट आहे ही! फक्त योग्य वेळी, योग्य प्रकारे योग्य ती कृती करत राहा.
     अरनॉल्ड ग्लासो, प्रसिद्ध उद्योजक
* यश म्हणजे काय? मला वाटतं यश हे अनेक विचारांचं अजब मिश्रण असतं. तुम्ही जे करताय, तेवढंच पुरेसं नाही, तुम्हाला आणखी कष्ट करायला हवेत आणि या सगळ्यात काहीतरी प्रयोजनही नक्की हवं. यश या साऱ्या विचारातून घडत जातं.
     मार्गारेट थॅचर, ब्रिटनच्या माजी पंतप्रधान
* तुम्हाला यश मिळवायचं असेल तर यशस्वी होण्याचं अंतिम ध्येय मनाशी बाळगू नका. फक्त तुम्हाला जे करायला आवडतं ते मनापासून करत राहा. त्यावर विश्वास ठेवा. यश आपोआप मिळेलच.
     नॉर्मन विन्सेन्ट पील, 'पॉझिटिव्ह िथकिंग' विषयक पुस्तकांचे लेखक
* सहजसोप्या आणि निवांत पद्धतीने व्यक्तिमत्त्व घडत नसतं. प्रचंड कष्ट, अडचणी, त्रास यातूनच आत्मा कणखर बनत जातो. अविचल दृष्टी लाभते, महत्त्वाकांक्षा फुलतात आणि यश मिळत जातं.
     हेलन केलर
* तुम्हाला अमुक एक गोष्ट चांगली आहे किंवा तमुक गोष्टीवर विश्वास ठेवा असं सांगितलं गेलं, तरी तुम्ही प्रत्यक्षात तुम्हाला स्वतला जे ठाऊक आहे ते जास्त महत्त्वाचं असतं. त्यावर जेव्हा विश्वास ठेवता तेव्हाच तुमचं तुम्ही भव्य स्वप्न साकारण्याच्या मार्गावर पाऊल ठेवता. यशाचा आविष्कार तुमच्या आतूनच होत असतो.
     राल्फ वाल्डो इमर्सन, लेखक व कवी
* आपल्या प्रत्येकाच्या स्वतच्या अशा खास इच्छा असतात. प्रत्येकाच्या बोटांचे ठसे जसे वेगळे आणि खास तशाच त्या वेगळ्या असतात. यशस्वी होण्याचा उत्तम मार्ग म्हणजे तुम्हाला काय आवडतं, तुमचं कशावर प्रेम आहे, याचा शोध घेणं. त्यानंतर इतरांना सेवा म्हणून ते उत्तम प्रकारे देऊ करणं, खूप कष्ट करणं आणि या विश्वातल्या ऊर्जेच्या मार्गदर्शनाखाली यश संपादन करणं.
     ऑप्रा विन फ्रे, टीव्ही शो अ‍ॅन्कर, सामाजिक कार्यकर्त्यां
* सामान्य गोष्टी असामान्य पद्धतीने उत्तम करणं हेच यशप्राप्तीचं गुपित आहे.
     जॉन डी. रॉकफलेर, प्रसिद्ध उद्योगपती व विचारवंत
* एखादी नवी गोष्ट तुम्ही करायला घेतली की प्रथम लोक तुमच्याकडे दुर्लक्ष करतील, नंतर तुमची खिल्ली उडवतील, मग तुमच्याशी भांडतील. त्यानंतर अखेरीस तुम्ही जिंकता.. त्यानंतरच तुम्हाला यशस्वी मानलं जाईल.
     महात्मा गांधी, राष्ट्रपिता
* अपार कष्ट आपल्या कामाप्रती अविचल निष्ठा आणि आपण जिंकू किंवा अपयशी ठरू याची तमा न बाळगता आपल्या कामात १०० टक्के झोकून देण्याचा, पूर्ण शक्ती लावून ते काम करण्याचा निश्चय या गोष्टीतूनच यश साकारत जातं. म्हणूनच यशस्वी व्यक्ती आणि इतरांच्यातला फरक काय? इतरांकडे क्षमता नसतात, ताकद नसते किंवा ज्ञान नसते असं नाही. पण यशस्वी व्यक्तींमध्ये जी आंतरिक तळमळ आणि इच्छा असते, त्याची कमी इतरांमध्ये असते.
     विन्सेट (विन्सी) लोम्बार्डी, ख्यातनाम फूटबॉलपटू
* यशाची 'रेसिपी': नम्रता अंगी असावी, जे काम तुमच्यावर सोपवलंय, ते पार पाडण्याची मानसिक तयारी असावी, उत्साही व व्यवस्थित राहावं. कधीही कुणाबद्दल द्वेषभावना नसावी, नेहमी प्रामाणिक राहा. तरच तुम्ही इतरांशी प्रामाणिकपणे वागू शकाल, इतरांच्या मदतीला तत्पर राहा, स्वतच्या कामात रस घ्या, कधी स्वतला इतरांच्या नजरेत दयनीय बनवू नका, इतरांची स्तुती करण्यात तत्परता दाखवा. मत्रीत निष्ठा असू द्या, पूर्वग्रह झटकून टाका, स्वतंत्र वृत्ती अंगी बाणवा..
     बनॉर्ड बॅरूच, अर्थतज्ज्ञ व राजकीय सल्लागार
* समाजाला हितकारक ठरतील अशा कृती करणं आणि त्या प्रक्रियेचा आनंद घेणं म्हणजे यश! यावर तुमचा विश्वास असेल, अन् ही व्याख्या तुम्ही मनापासून स्वीकारत असाल, तर 'यश' तुमचंच आहे.
     केली किम

One inspirational story.

One inspirational story.

                  A guy drives into a ditch, but luckily a farmer is there to help.
he hitches his horse, Buddy up the car and yells,"Pull, Nellie, pull",
Buddy doesn't move.
"Pull Buster, pull" he tries, Buddy doesn't budge
"Pull Coco, pull!" Nothing.
Then the farmer says,"Pull Buddy pull!"
And horse drags the car out of ditch.

                Curious, the motorist ask the farmer why he kept
calling his horse by the wrong name.
"Buddy's blind," says the farmer.
"And if he thought he was the only one pulling, he wouldn't even try."

The God

Professor : You are a Christian, aren’t you, son ?

Student : Yes, sir.

Professor: So, you believe in GOD ?

Student : Absolutely, sir.

Professor : Is GOD good ?

Student : Sure.

Professor: Is GOD all powerful ?

Student : Yes.

Professor: My brother died of cancer even though he prayed to GOD to heal him. Most of us would attempt to help others who are ill. But GOD didn’t. How is this GOD good then? Hmm?

(Student was silent.)

Professor: You can’t answer, can you ? Let’s start again, young fella. Is GOD good?

Student : Yes.

Professor: Is satan good ?

Student : No.

Professor: Where does satan come from ?

Student : From … GOD …

Professor: That’s right. Tell me son, is there evil in this world?

Student : Yes.

Professor: Evil is everywhere, isn’t it ? And GOD did make everything. Correct?

Student : Yes.

Professor: So who created evil ?

(Student did not answer.)

Professor: Is there sickness? Immorality? Hatred? Ugliness? All these terrible things exist in the world, don’t they?

Student : Yes, sir.

Professor: So, who created them ?

(Student had no answer.)

Professor: Science says you have 5 Senses you use to identify and observe the world around you. Tell me, son, have you ever seen GOD?

Student : No, sir.

Professor: Tell us if you have ever heard your GOD?

Student : No , sir.

Professor: Have you ever felt your GOD, tasted your GOD, smelt your GOD? Have you ever had any sensory perception of GOD for that matter?

Student : No, sir. I’m afraid I haven’t.

Professor: Yet you still believe in Him?

Student : Yes.

Professor : According to Empirical, Testable, Demonstrable Protocol, Science says your GOD doesn’t exist. What do you say to that, son?

Student : Nothing. I only have my faith.

Professor: Yes, faith. And that is the problem Science has.

Student : Professor, is there such a thing as heat?

Professor: Yes.

Student : And is there such a thing as cold?

Professor: Yes.

Student : No, sir. There isn’t.

(The lecture theatre became very quiet with this turn of events.)

Student : Sir, you can have lots of heat, even more heat, superheat, mega heat, white heat, a little heat or no heat. But we don’t have anything called cold. We can hit 458 degrees below zero which is no heat, but we can’t go any further after that. There is no such thing as cold. Cold is only a word we use to describe the absence of heat. We cannot measure cold. Heat is energy. Cold is not the opposite of heat, sir, just the absence of it.

(There was pin-drop silence in the lecture theater.)

Student : What about darkness, Professor? Is there such a thing as darkness?

Professor: Yes. What is night if there isn’t darkness?

Student : You’re wrong again, sir. Darkness is the absence of something. You can have low light, normal light, bright light, flashing light. But if you have no light constantly, you have nothing and its called darkness, isn’t it? In reality, darkness isn’t. If it is, were you would be able to make darkness darker, wouldn’t you?

Professor: So what is the point you are making, young man ?

Student : Sir, my point is your philosophical premise is flawed.

Professor: Flawed ? Can you explain how?

Student : Sir, you are working on the premise of duality. You argue there is life and then there is death, a good GOD and a bad GOD. You are viewing the concept of GOD as something finite, something we can measure. Sir, Science can’t even explain a thought. It uses electricity and magnetism, but has never seen, much less fully understood either one. To view death as the opposite of life is to be ignorant of the fact that death cannot exist as a substantive thing.

Death is not the opposite of life: just the absence of it. Now tell me, Professor, do you teach your students that they evolved from a monkey?

Professor: If you are referring to the natural evolutionary process, yes, of course, I do.

Student : Have you ever observed evolution with your own eyes, sir?

(The Professor shook his head with a smile, beginning to realize where the argument was going.)

Student : Since no one has ever observed the process of evolution at work and cannot even prove that this process is an on-going endeavor. Are you not teaching your opinion, sir? Are you not a scientist but a preacher?

(The class was in uproar.)

Student : Is there anyone in the class who has ever seen the Professor’s brain?

(The class broke out into laughter. )

Student : Is there anyone here who has ever heard the Professor’s brain, felt it, touched or smelt it? No one appears to have done so. So, according to the established Rules of Empirical, Stable, Demonstrable Protocol, Science says that you have no brain, sir. With all due respect, sir, how do we then trust your lectures, sir?

(The room was silent. The Professor stared at the student, his face unfathomable.)

Professor: I guess you’ll have to take them on faith, son.

Student : That is it sir … Exactly ! The link between man & GOD is FAITH. That is all that keeps things alive and moving.

P.S.

I believe you have enjoyed the conversation. And if so, you’ll probably want your friends / colleagues to enjoy the same, won’t you?

Forward this to increase their knowledge … or FAITH.


By the way, that student was EINSTEIN.

never give up

1)I’ve missed more than 9000 shots in my career I’ve lost almost 300 games. 26 times, I’ve been trusted to take the game winning shot and missed. I’ve failed over and over and over again in my life. And that is why I succeed.
--Michael Jordan

2)Twenty years from now you will be more disappointed by the things that you didn't do than by the ones you did do. So throw off the bowlines. Sail away from the safe harbor. Catch the trade
winds in your sails. Explore. Dream. Discover.
-Mark Twain

3)I think and think for months and years. Ninety nine times, the conclusion is false. The hundredth time I am right.
-Albert Einstein

4)I am here for a purpose and that purpose is to grow into a mountain, not to shrink to a grain of sand. Henceforth will I apply all my efforts to become the highest mountain of all and I will strain my potential until it cries for mercy.
-Og Mandino

5)Celebrate your success and find humor in your failures. Don’t take yourself so seriously. Loosen up and everyone around you will loosen up. Have fun and always show enthusiasm. When all else fails, put on a costume and sing a silly song.
- Sam Walton (founder of Walmart)

6)Many of life’s failures are people who did not realize how close they were to success when they gave up”
– Thomas Edison.

7)Far better it is to dare mighty things, to win glorious triumphs, even though checkered by failure, than to take rank with those poor spirits who neither enjoy much nor suffer much, because they live in the grey twilight that knows not victory nor defeat.
-Theodore Roosevelt

8)Say what you want to say when you have the feeling and the chance. My greatest regrets are the things I did not do, the opportunities missed and the things unsaid.

9)So long as there is breath in me, that long will I persist. For now I know one of the greatest principles of success; If I persist long enough I will win.
-Og Mandino

10)Never, never, never give up.
-Winston Churchill ( In his later years, Winston Churchill was asked to give the commencement address at Oxford University. Following his introduction, he rose, went to the podium, and said the above 5 words. Then he took his seat.)

छ.शिवाजी महाराज की जय

हैदराबादच्या एका व्यक्ती सोबत मराठ्यांच्या पराक्रमांवर चर्चा झाली.त्या व्यक्तीने चर्चेदरम्यान एक गोष्ट अशी विचारली की,मराठे लपून हल्ला करायचे का? मैदानातून पळून जायचे का? मराठे लुटारू होते का? तो म्हणाला की आम्ही असे ऐकले आहे की मराठे लपूनछपून यायचे,लपून छपूनच हल्ला करायचे आणि लुटून पळून जायचे,खुल्या मैदानात मराठे यायला घाबरायचे.

मला त्याच्या बोलण्याचा अजिबात राग आला नाही कारण आपल्या देशात ...खो
ट्या इतिहासाच्या प्रसाराने अशा बऱ्याच अंधश्रद्धा मराठ्यांच्या बाबतीत पसरल्या आहेत.त्या व्यक्तीला मी सांगितले की लपून छपून हल्ला करून,अचानकपने आश्चर्याचा धक्का देणे, काही कळायच्या आत शत्रूला संपविणे हा मराठ्यांच्या गनिमी काव्याचा भाग होता.आणि गनिमी कावा हा कमीत कमी सैन्य कामी आणून यश मिळविण्याचा एक मार्ग होता.

कारण प्रत्त्येक सैनिकाचा जीव महत्वाचा वाटायचा आमच्या राजाला. तरी तो व्यक्ती काहीना काही म्हणून मराठे असे होते,मराठे तसे होते असा म्हणायचा.त्यामुळे मी त्याला सरळ त्याच्या हैदाराबाद्चेच उदाहरण दिले.त्याला सांगितले की छ.शिवाजी महाराज नावाचा मराठा आपली अवाढव्य फौज घेऊन हैदराबाद मध्ये आला होता.

ती फौज तुमच्याच गोलकोंडा फोर्टमध्ये तशीच सोडून कोणताही अंगरक्षक सोबत न घेता तुमच्याच राजाच्या घरात भेटीसाठी गेला होता,महिनाभर राहिला आणि अशावेळी तुमचाच राजा घाबरला होता,कारण आपला राजा दिसत नाही म्हणून मराठा फौजेने हैदराबाद संपविण्याची योजना बनविली होती.

तेव्हा घाबरून तुमच्याच राजाने छ.शिवरायांना विनंती केली होती की कृपा करून आपल्या सैन्याला शांत करा.आणि तसे झालेसुद्धा.आपलेछत्रपती दिसले तेव्हा मराठे शांत झाले होते.एवढेच काय तुमच्या राजाचा अवाढव्य,भयावह हत्ती येसाजी कंक नावाच्या मराठ्याने एकट्यानेच संपविला होता आणि सिद्ध केले होते की एक मराठा हत्तीच्या ताकदीचा असतो.उदगिरीच्यालढाईत जी लढाई खुल्या मैदानात झाली होती.

त्याच लढाईत इब्राहीम गार्दी सारखा तोफखान्याचा प्रमुख समोर असतांनासुद्धा थोड्याशा तोफ्खान्यासह मराठेच जिंकले होते.स्वाल्हेरच्या लढाईत खुल्या मैदानात ४०००० मराठ्यांनी ८०००० मुघलांना कसे कापले होते हे तुम्हाला माहिती आहे का?आणि ज्या औरंगजेबाला पूर्ण देश घाबरायचा त्याच औरंग्याला त्याच्याच दरबारात हाणून पडून बोलून, छाती ताणून ,ताठ मानेन निघून जाणारा राजा मराठाच होता.आणि जेव्हा देशातील सर्व शूरवीर शेपूट घालून बसले होते.

तेव्हा घरापासून ८०० कोस दूर खुल्या मैदानात अफगानांना टक्कर द्यायला निघाले आणि जीवाची बाजी लावली ती मराठ्यांनीच............असे म्हटल्यावर तो जरा गप्प राहिला........तरी म्हणाला की लुटायची काय गरज असायची?

मी त्याला म्हणालो की,मराठ्यांनी लुटली ती त्या त्या राजाची संपत्ती,लुटला शत्रूचा आत्मविश्वास आणि अहंकार आणि त्याचा त्या परीसरावरचा अधिकार..मराठ्यांनी कधीही कोण्या शेतकरयला लुटले नाही,कोण्या सामान्य माणसाला त्रास दिला नाही,कधीही कोणत्याही स्त्रीची अब्रू लुटली नाही.................असे म्हटल्यावर त्याला बोलायला मार्ग राहिला नाही..........मित्रांनो तुम्हाला जर कुणी असे विचारले तर तुम्ही सुद्धा हेच उत्तर द्या...........छ.शिवाजी महाराज की जय. .