देव अजब गारोडी

धरीत्रीच्या कुशीमधीं
बीयबियानं निजलीं,
वर्‍हे पसरली माटी
जशी शाल पांघरली.

बीय टरारे भुईत
सर्वे कोंब आले वर्‍हे,
गह्यरलं शेत जसं
अंगावरतीं शहारे.

ऊन वार्‍या‍शीं खेयतां
एका एका कोंबांतून,
पर्गटले दोन पानं
जसे हात जोडीसन.

टाया वाजवती पानं
दंग देवाच्या भजनीं,
जसे करती कारोन्या
होऊं दे रे आबादानी.

दिसामासा व्हये वाढ
रोपं झाली आतां मोठी,
आला पिकाले बहार
झाली शेतामधी दाटी.

कसे वार्‍यानं डोलती
दाने आले गाडी गाडी,
दैव गेलं रे उघडी
देव अजब गारोडी !



- बहिणाबाई चौधरी